Heeft u trek gekregen na het bewonderen van al dat lekkers op onze site?
Kom dan gauw naar onze banketbakkerij - winkel op het oude dorp van Houten. GRATIS PARKEREN.
(Of kunt u niet wachten en zullen wij deze lekkernijen bezorgen? Vul dan gauw uw winkelwagentje en bestel!)
Voeg ons emailadres: info@marcooste.nl toe aan uw adresboek zodat onze bevestigingen niet in uw spambox verdwijnen!
De Passage 2 3991 DZ HOUTEN ( oude dorp ) 0031(0)30 6351345
INFO@MARCOOSTE.NL
Klik hier voor de routekaart naar onze patisserie, chocolaterie, glacerie. Tot gauw.
Een mooi verhaal...
Hoe Utrechts is het Utrechtsche koffiebroodje?
Het Utrechtse koffiebroodje, een heerlijk gevlochten korstdeeg produkt gevuld met banketbakkersroom, krentjes en rozijnen. Gedecoreerd met ingekookte abrikozenmoes en daaroverheen poedersuiker.....mmmmmmmmmmmmm...
Dave Osté sr. verkocht er in Utrecht al meer dan een miljoen exemplaren...Vandaar dat ze het predikaat Utrechts toch wel verdienden?
...
Dave Osté sr. werkte bij bakkerij Markussen in De Bilt alwaar hij in aanraking kwam met het produkt koffiebroodje. Zoals hierboven beschreven een heerlijk broodje. Dave zou in eerste instantie de bakkerij in De Bilt mogen kopen maar werd vlak voor zijn neus aan een andere bakker gegund. Dave wijzigde zijn plannen en startte een banketbakkerij in Utrecht aan de Adriaan van Ostadelaan.
Natuurlijk introduceerde hij daar het koffiebroodje welke gretig werd afgenomen door de verpleegkundigen en artsen van het vlakbij gelegen Diakonessen ziekenhuis. Een hele leuke en lekkere snack om te trakteren.
In die 22 jaar dat de bakker daar gevestigd was werden er meer dan een miljoen van verkocht dus dan mag het wel een echt Utrechts broodje genoemd worden.
Enkele verpleegkundigen en arsten hadden een eigen naam verzonnen voor het broodje. "konijne stangen" Dit tot de ergenis van Dave sr. maar wat deed je daar aan? Dave had een hele goede oplossing ...een koffiebroodje kostte in die tijd één gulden en tien cent maar bestelde je het ( zelfde ) broodje onder de naam "konijne stang" rekende Dave zonder blikken of blozen tien cent per broodje extra.
Het koffiebroodje wordt inmiddels al weer bijna 30 jaar gemaakt en verkocht in Houten. Is het nu een Houtens broodje? Nee nog lang niet maar we hebben inmiddels wel het Houtense bonkie met Houtense appeltjes...
En de koffeibroodjes gaan nog met grote regelmaat naar het Diakonessen ziekenhuis in Utrecht!
Een mooi verhaal...
De Bossche bol uit Brabant via Utrecht naar Houten...
U kent ze vast wel die heerlijke, grote soezen gevuld met veel slagroom en daaromheen een heelijke laag zoete, donkere chocolademassa....
Maar hoe komt deze soes nu in Houten bij Banketbakkerij Marco Osté ?
Daarvoor moeten we een hele tijd terug.
In de jaren 70 werkte Dave Osté senior bij Banketbakkerij Veldhuizen op de Steenweg in Utrecht. Midden in de stad. De eigenaar van deze zaak kwam uit brabant en had in zijn assortiment natuurlijk de Bossche bol!
In die tijd woonde de familie Veldhuizen boven de zaak en de banketbakkers werden dagelijks getrakteerd op een heerlijke lunch van mevrouw Veldhuizen. Die werd boven geserveerd dus moest je wel je schoenen uit voor je de trap opliep.
De Bossche bol was op zich niet zo heel bijzonder; een soes gevuld met slagroom...maar de chocolademassa eromheen die was zo bijzonder. Het recept hiervan werd angstvallig geheim gehouden en de heer Veldhuizen kookte deze massa dan altijd in de pauze van de banketbakkers.
Op een zekere dag ging Dave als eerste na de lunch weer naar beneden en daar hij op zijn sokken liep hoorde de heer Veldhuizen hem niet aankomen. Even om het hoekje kijken dacht Dave en zo ontdekte hij wat de ingrediënten van de Bossche bollenpap waren. Suiker met wat water werd gekookt tot een bepaalde graad en vervolgend werd deze massa geënt met een beetje fondant om het geheel vervolgens op smaak te maken met pure chocoladecouverture. Eigenlijk een borstplaat recept.
Dave heeft gauw zijn schoenen aangetrokken en wist nu het recept, hij wist nog niet de exacte temperatuur maar dat was een kwestie van uitproberen...
Toen Dave Osté zijn eigen banketbakkerij met winkel in Utrecht opende in 1974 was één van de best verkopende produkten de bossche bol! In 1995 verhuisde het bedrijf naar Houten en ook daar is de bossche bol nog steeds een onderdeel van het assortiment!
Een mooi verhaal...
Het "beruchte"kaastabletje...
Gezellig op een verjaardag of feestje...daar hoort een zoutje bij...zo'n heerlijk knapperig zoutje bij een glaasje wijn of borrel.
Een nog lekkerde zoutje is zo'n kaasvlinder; u kent ze wel die breken en kruimelen zo gauw en daarom ontwikkelde Dave Osté al in de 70er jaren een heerlijk krokant kaaskoekje welke hij KAASTABLETJE noemde.
Berucht waren ze al gauw. Berucht ja want als je er eenmaal aan begint eet je het hele zakje leeg!
Het kaastabletje is nog steeds "breekbaar" maar niet zo kruimelig als zijn voorganger de vlinder. Daarom is het kaastabletje zo populair op feestjes en partijen. Ook leuk om kado te doen!
Een mooi verhaal...
Wie had dat ooit gedacht...
Ha ha...tja wie had dat ooit gedacht...dat ik nog eens uitgenodigd zou worden op mijn "oude"vakschool.
In 1991 behaalde ik mijn diploma aan de Vakschool Wageningen. Toen nog de enige MBO 4 opleiding voor het bakkersvak van Nederland.
Afgelopen december 2019 ontmoette ik bij toeval de huidige directeur van de Vakschool Wageningen, inmiddels MBO RijnIJssel genaamd.
Wij, mijn vrouw en ik, werden na een korte kennismaking uitgenodigd om eens op de vernieuwde vakschool te komen kijken...
en zo geschiedde, afgelopen januari 2020 zijn wij uitgenodigd en hebben wij een prachtige rondleiding van de directeur gehad.
Aan de overkant van de Marijkeweg in Wageningen is een compleet nieuwe school gebouwd met daarin o.a. een horeca opleiding, een bakkersopleiding en zelfs een opleiding tot steward(es).
Wij werden hartelijk ontvangen in het lunch gedeelte, gerunt door leerlingen. Hier wordt o.a. koffie, gebak en broodjes geserveerd. Prachtig...wij voelden ons echt welkom.
Daarna volgde een rondleiding door de school...de moderne keukens, het hotel, het restaurant en ja gelukkig...daar zijn de nieuwe bakkerijen...daar ging mijn interesse natuurlijk het meest naartoe. Prachtige ingerichte broodbakkerijen, banketbakkerijen en een schitterende chocolaterie. Natuurlijk weer met nieuwe apparatuur maar als opzet gelijk aan zo'n 30 jaar geleden....net of ik weer zelf als leerling in het lokaal stond.
Natuurlijk kon ik het niet laten om één van de leerlingen , die met haar examen bezig was, een handje te helpen...
Na een zeer gezellige rondleiding nog even om de "oude"vakschool Wageningen gereden...deze is inmiddels leeg en wordt gesloopt...het einde van een mooi tijdperk maar aan de overkant is zeker een nieuw tijdperk gestart!.
Een mooi verhaal
Felix bramen ijs.
Elke zomer draaien we wel een keer bramenijs van biologisch geteelde bramen. Maar hoe komen wij nu aan de namen Felix bramen ijs?
Wijlen Felix was een graag geziene klant in onze winkel. Bijna elke dag kwam hij een bakkie koffie drinken en genoot dan van een notenschuitje. Felix kwam dan van zijn moestuintje vandaan die hij elke ochtend verzorgde met watergeven en in de middag de rest van de werkzaamheden verrichtte.
Natuurlijk ben ik ook wel eens bij zijn tuin wezen kijken; prachtig wat hij daar verbouwde. Zelfs asperges werden geteeld! Vaak kregen wij ook wat lekkers uit de tuin. Maar we kregen op een gegeven moment zoveel bramen dat we het niet voor konden eten dus hebben we er maar ijs van gedraaid zodat ook onze klanten van dit heerlijke fruit konden genieten.
Van Felix kreeg ik twee stekjes van deze struiken welke ik in mijn eigen tuin plante en vandaar dat we nog elk jaar bramen ijs kunnen maken; Felix bramenijs.
Een mooi verhaal
Tante Alies pruimenijs.
Ja , een zelfde soort verhaal als hierboven. Onze tante Alie uit Leersum heeft een hele grote pruimenboom waar kisten pruimen vanaf vallen....en wij krijgen elk jaar wel een goed gevulde kist welke wij weer verwerken tot heerlijk pruimen ijs. Biologisch geteelde pruimen in Houten verwerkt tot het Tante Alies pruimen ijs!
Een mooi verhaal
Plat Utreg.
Hoe komen deze koeken aan de naam Plat Utreg?
Wij verkochten deze koeken ruim 40 jaar geleden al in Utrecht.
Een brosse koek met een vleugje kaneel. Toen nog onder de naam Jodenkoeken.
Echter die naam gebruiken we niet meer...
Maar hoe moeten we ze dan noemen? Onze gedachte ging direct uit naar een vaste klant uit Utrecht...
Deze man was ook een echte Utrechter met een echt Utrechts accent: plat. Hij had het ook altijd over de lekker "platte koeke"
Voor ons was het dus uiteindelijk niet moeilijk om deze koeken een nieuwe naam te geven.
Marco Osté is naast een harde werker ook een stevige vechter
Marco Osté biedt ijs aan met uitsluitend natuurlijke ingredienten. zaterdagportret. HOUTEN Wie vermoedde dat achter de vriendelijke banketbakker Marco Osté een kickbokser zit? Al is hij niet bang om pijn te lijden, hij kent de zorgen van het leiden van een zaak. ,, Als je bedrijf je inkomstenbron is, kun je niet vaak of lang sluiten”, zegt hij. In diezelfde zaak gebruikt hij één speciaal ingrediënt. Daarover leest u meer in dit Zaterdagportret.
door Irene van Valen
Marco is in 1970 geboren in Utrecht. Hij is zoon van een Houtense moeder en een Rotterdamse vader. Hij zegt over hen: ,,Ik ervoer veel liefde van hen, zij waren goud. Door mijn moeder bleven we verbonden aan Houten. Mijn vader was 22 jaar lang eigenaar van een banketbakkerswinkel in Utrecht. In de jaren 80 verhuisden zij naar Houten, voor een betere omgeving voor hun kinderen. Ik moest wel wennen aan de stilte en sliep daardoor slecht. Nu vind ik Houten een heerlijke woonplaats. Niet alleen mijn vrienden en familie wonen hier, maar ook mijn zaak is hier, in het Oude Dorp. Ik woon hier vlakbij.” Marco woonde een tijd in Houten Zuid: ,,Dat is best ver als je bedenkt dat ik nu met twee keer vallen thuis ben.”
Ik wilde mijn vaders zaak niet overnemen, maar juist mijn eigen weg bewandelen.
EIGENHEID
Na het havo koos Marco voor de bakkersvakschool. Hij vertelt: ,,Ik groeide op in dit vak en wilde er mijn eigen boterham mee verdienen. Op de havo verklaarden leerkrachten me voor gek, want waarom zou ik mijn handen gebruiken als ik zo goed kon leren? Dit was echter mijn keus. Ik kreeg er nooit spijt van.” Marco Osté werd 29 jaar geleden eigenaar van de gelijknamige banketbakkerij in het Oude Dorp. ,,Ik was een broekie van 24 toen ik hier 29 jaar geleden begon. Ik wilde mijn vaders zaak niet overnemen, maar juist mijn eigen weg bewandelen. Dan zou ik niet steeds horen: ‘Je vader deed het zo en zo’. Het enige dat herinnert aan mijn vaders zaak in de Adriaen van Ostadelaan is een rooster in de muur. Die was verbonden aan de airconditioning.” Door de naam Osté te behouden in de bedrijfsnaam, kreeg Marco verschillende klanten van zijn vader, voor de rest koos hij zijn eigen manier van doen. ,,Waar mijn vader slagroompunten maakte, koos ik voor vierkante slagroomgebakjes. Door de jaren heen veranderde er niet veel in de banketbakkerswereld. Het is een stabiel ambachtelijk beroep”, stelt Marco.
TEVREDEN
Natuurlijk kent Marco de leuke en minder leuke gevolgen van het hebben van een bedrijf. Hoewel hij met plezier werkt en daar graag vroeg voor opstaat, werd het zwaar toen zijn vader erg ziek werd. ,,Ik was de enige die hem mocht spuiten. Iedere dag bezocht en verzorgde ik hem om later in de avond weer aan het werk te gaan. Hoewel zwaar was het ook een mooie periode. Ik nam goed afscheid van hem. Als je bedrijf je inkomstenbron is, kun je niet vaak of lang sluiten. Winkels erbij openen, een grote productiehal laten bouwen en meer wagens laten rijden hoefde ook niet van mij. Ik ben tevreden met wat ik hier doe. Ik hoef geen grote dure auto, een groot huis of op wereldreis.”
Stel je voor hoe wij genieten van twee uur uitslapen. Opstaan om 07.00 uur vinden we heerlijk.
UITSLAPEN
Wat betreft vakanties droomt Marco niet groots. Wel bezocht hij Thailand met de kickboksschool. ,,Dat was een geweldige vakantie van anderhalve week. We verbleven in een resort. In de ochtend trainden we, in de middag struinde ik met een paar jongens in een auto het hele eiland af en in de avond speelden we wedstrijden. Mij zie je niet als rugzaktoerist in drie maanden tijd het eiland bewandelen. Laat mij maar met rust. Mijn vrouw Saâdia en ik staan gewoonlijk om 05.00 uur op. Stel je voor hoe wij in de vakanties en op onze vrije zondag genieten als we twee uur uitslapen. Opstaan om 07.00 uur vinden we heerlijk”, stelt Marco. Het stel had al 25 jaar een relatie, toen ze drie jaar geleden trouwden. Van Marco hoefde het niet perse, maar het was beter om sommige zaken geregeld te hebben en zijn zieke schoonvader kon dan nog getuige zijn van het huwelijk. Door Saâdia’s half Marokkaanse achtergrond, bezoekt het stel vaak Marokko. ,,Dan zie ik plekken die de gewone toerist niet zien, zoals de sloppenwijken en achteraf straatjes. Dat zie ik liever dan dat we de toerist uithangen in Casablanca”, legt hij uit.
KWALITEIT
Waar de combinatie banketbakker en ijsverkoper nu heel gewoon is, was Marco 28 jaar geleden een van de eersten die ijs maakte en verkocht. ,,Als banketbakker heb je de meeste ingrediënten al in huis. Het enige dat ik moest aanschaffen waren een ijsmachine en de vitrine. Met de verkoop van ijs ontstond een tweede verkooppiek in het jaar. In de koudere maanden verkopen we meer gebak en in de warme maanden meer ijs”, verduidelijkt Marco. Zonder nadenken zegt hij op de vraag of hij een geheim ingrediënt gebruikt: ,,Liefde.” Vanillesmaak is niet alleen de meest verkochte, maar ook zijn eigen favoriete smaak. Dat heeft te maken met een les die hij leerde van de eigenares van Aan de Vork, een pannenkoekenrestaurant in Odijk. ,,Zij bestelde voor haar feesten altijd het gebak bij mij en leerde me dat je een naturel pannenkoek moet bestellen om te weten of een restaurant goede pannenkoeken serveert. Alles wat een pannenkoek vult, maskeert de kwaliteit van een pannenkoek. Dat geldt ook voor ijs. Vanille ijs is de meest neutrale smaak, als die goed is, komt het met de andere smaken ook goed”, vertelt Marco. Hij maakt simpel gezegd ijs van gepasteuriseerde melk met suiker en room en sorbetijs maakt hij van suikerwater en suikerstroop. ,,Als de basis goed is, is het ijsje lekker, welk ingrediënt je er ook aan toevoegt. Onze kracht zit dan wel in het gebruik van natuurlijke ingrediënten”, klinkt Marco trots.
Wat ik op school leerde is dat de consument de kwaliteit bepaald.
KLANT
Als enige ijsverkooppunt in Houten, kwam men destijds uit heel Houten naar het Oude Dorp. Nu kent ieder winkelgebied verschillende ijsverkooppunten. ,,Zelfs fabrieksijs wordt steeds beter en acceptabeler. De echte ijsliefhebber zal proeven dat ik mijn ijs maak met liefde en pure grondstoffen en niet met zoetstoffen. Wie dat waardeert betaalt er graag meer voor. Wat ik echter op school leerde is dat de consument de kwaliteit bepaald. Zij eten wat zij lekker vinden. Vroeger, 30 jaar geleden, vonden wij bakkerij ’t Stoepje een goedkope bakker en keken er op neer. Tot een leerkracht ons erop wees dat de eigenaar wel een boot in Saint-Tropez had liggen. Hij vroeg wat wij nou eigenlijk al bereikt hadden, naast ons te pletter werken. Net zo werd een jongen eruit gepikt tijdens een wedstrijd waarin we het mooiste taartje van het bedrijf moesten maken. Hij droeg een lelijk krentenbrood met de naam BZN (Brood Zonder Naam). Op de vraag hoe hij die kon inleveren, antwoordde hij: ‘Wij verkopen hier iedere zaterdag 500 stuks van. Wie van jullie krijgt dat voor elkaar met zijn product?’ Zo zie je maar, al wil ik nog zo graag een ander taartje maken, als de klant slagroomtaarten koopt, moet ik die maken en niets anders.”
KNOK-OUT
Afsluitend zegt Marco: ,,Ik wens iedereen toe, net als ik te doen wat die leuk vindt. Het is tof als je gezond bent en kunt sporten.” Marco zit sinds zijn twaalfde op karate en ging later ook op kickboksen. ,,Naast mijn werk is dit mijn passie. Ik laat me hiervoor door de mangel halen, vocht afgelopen weekend 27 partijen zelfs tegen kampioenen, met het doel niet knok-out te gaan en een volgende streep te behalen.” Marco weet dat mensen niet begrijpen wat er leuk aan is om in elkaar geslagen te worden, maar opgegroeid in deze sport is het normaal. ,,Ik leerde in deze sport omgaan met hiërarchie en te luisteren naar wie boven mij staat. Al luisteren nu anderen naar mij, ook ik moet nog altijd luisteren naar iemand die boven mij staat. Het blind opvolgen van opdrachten vind ik soms best fijn. Ondanks deze stoere sport durf ik mezelf lief en aardig te noemen. Ik wil het liefst iedereen als klant, maar ik dwing mensen nooit. Zo wil ik niet zijn. Wie bij ons komt, waardeert ons product en dat telt.”
In de tweewekelijkse rubriek ‘het Zaterdagportret’ zetten we een bekende en/of betrokken inwoner van de gemeente Houten in de aandacht. We leren ze beter kennen door een openhartig interview over motivatie, heden en verleden.